Για την ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ……

Το ΤΡΙΗΜΕΡΟ των ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ μέσα …..από “ΕΙΚΟΝΕΣ”

…που δεν πρέπει να «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ»!!!

Γράφει ο Ελευθέριος Βερυβάκης – π. Υπουργός – Βουλευτής

Α. Την επομένη και μεθεπομένη (9/10-7-2012) της ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Σαμαρά με 179 – 121 ψήφους από το νέο Κοινοβούλιο, πίστευα και πιστεύω ότι η εντύπωση που έμεινε από την τριήμερη συζήτηση των Προγραμματικών Δηλώσεων, που χαράχτηκε βαθιά στη συνείδηση πολλών, είναι ότι η νέα Βουλή δίνει το «σκίτσο» μιας «πολύχρωμης κουρελούς», που μάλιστα δε σηκώνει «μπαλώματα» – όπως εξάλλου το επιβεβαιώνει η παραίτηση του Υφυπουργού Εργασίας την επομένη της ψήφου εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση.

Αυτή την εικόνα την είχα αμέσως μετά την ανάδειξη της νέας Βουλής, μελετώντας τα κρίσιμα στοιχεία της ιδιοσυστασίας της.

Όμως στο βάθος – βάθος της συνείδησής μου είχα μια “κρυφή ελπίδα”, ότι σύντομα – τουλάχιστον έτσι ήλπιζα – θα με διαψεύσουν τα πράγματα.

Τώρα – μετά από την τριήμερη Προγραμματική Συζήτηση – δεν έχω απλή εικόνα, αλλά πεποίθηση ότι εκείνη η υποψία μου είναι πραγματικότητα, την ίδια ώρα που η χώρα τώρα όσο ποτέ άλλοτε έχει ανάγκη η Βουλή και η Κυβέρνηση – καλύτερα στο σύνολό της ολόκληρη η Πολιτική Εξουσία – πρέπει να εγκαταλείψουν τον κακό εαυτό τους και με υπέρβαση των αδυναμιών τους να δώσουν τα πάντα χάριν της Πατρίδας.

Για να προχωρήσει η χώρα στο «Ηράκλειο έργο» της «μη ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ» κατά την επόμενη τετραετία έχει ανάγκη από την επιστράτευση του καλύτερου εαυτού των Ελλήνων, που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την ηθικά, οικονομικο -πολιτικά και λειτουργικά «έκπτωτη και διαλυμένη Ελλάδα της Παρακμής», που ακόμη ούτε καν διαθέτει και όραμα ή σχέδιο εξόδου από την Κρίση και ελπιδοφόρου προσανατολισμού προς το μέλλον.

Β. Πρέπει αρχής εξαρχής να αναγνωρίσω την ανάγκη των αποδείξεων για τον ισχυρισμό μου.

Θεωρώ σαν τρανά δείγματα του ισχυρισμού μου φαινόμενα, που καταγράφτηκαν και χαράχτηκαν στις μνήμες όσων παρακολούθησαν την τριήμερη διαδικασία από κοντά.


1) Κοινοβούλιο που χρησιμοποιείται από τους λειτουργούς του μόνο σαν «Σκηνή Ελαφρολαϊκού Θεάτρου», στην οποία τα Κόμματα και τα Πρόσωπα την ώρα της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ και του ΔΡΑΜΑΤΟΣ, κάνουν τα πάντα για να την μεταβάλλουν σε σκηνές ΦΑΡΣΟ – ΚΩΜΩΔΙΑΣ κατά τη διάρκεια της Κοινοβουλευτικής Διαδικασίας … δεν πάει μακριά!!!

2) Γιατί διερωτώμαι και ερωτώ τι Κοινοβουλευτικό «σκέρτσο» τάχα είναι αυτό που Πτέρυγες Παρατάξεων ή Κόμματα οργανωμένα και συστηματικά μπαίνουν ή βγαίνουν στο «ΗΜΙΚΥΚΛΙΟ» του Κοινοβουλίου, μόνο όταν μιλούν οι «δικοί τους» και δεν παραμένουν σ’ αυτό όταν μιλούν οι “αντίπαλοι” ή οι «εχθροί τους» … – που όμως έρχονται από τον ίδιο Λαό των ίδιων Εκλογικών Διαδικασιών!!!

Όπου ισχύει το αντίθετο αυτό το Κοινοβούλιο … δεν πάει μακριά!!!!

3) Τι Κοινοβούλιο (Εθνικό) είναι αυτό, που εκφράζει μόνο οργανωμένα και συστηματικά συμφέροντα των Τάξεων ή των Συντεχνιώντων οποίων μάλιστα οι Ηγεσίες κινούνται σαν ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ – ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ – χωρίς να συνυπολογίζει το Γενικό ή Εθνικό Συμφέρον της ΚΟΙΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ?

Αυτό το Κοινοβούλιο … δεν πάει μακριά!!!!

4) Τι Κοινοβούλιο (Εθνικό) είναι αυτό, που μεταφέρει «τυφλά και απροβλημάτιστα» τις άναρθρες κραυγές των «απρόσωπων και ανεύθυνων μαζών του όχλου του πεζοδρομίου» και των «σκοτεινών Μηχανισμών» της σημερινής πραγματικότητας, καλλιεργώντας και προωθώντας τον «κατακερματισμό» και «διχασμό» της Κοινωνίας και του Λαού, αλλά και τον “Αφοπλισμό του Έθνους” ???

Αυτό το Κοινοβούλιο … δεν πάει μακριά!!!!

5) Τι Κοινοβούλιο (Εθνικό) είναι αυτό, που δεν βασίζει τη λειτουργία του Πολιτεύματος και της Κυβέρνησης στο αυτονόητο καθήκον και το έργο του όλων των Πολιτών και των Πολιτικών, απέναντι στη χώρα και το Λαό της, αλλά και στην Ιστορία του παρελθόντος ή στην προοπτική του μέλλοντος της, αλλά μόνο στις ισορροπίες των προφορικών ή εγγράφων αλληλοδεσμεύσεων όσων προσώπων- Προϊσταμένων Κομμάτων ή Συμμοριών – τα υπογράφουν!!!

Αυτό το Κοινοβούλιο … δεν πάει μακριά!!!!

Γ) Το Γενικό Συμπέρασμα που η χθεσινή εικόνα και εντύπωση εγχάραξε στις συνειδήσεις όλων μετά τη χθεσινή Κοινοβουλευτική Διαδικασία, είναι ότι το Κοινοβούλιο και η Κυβέρνηση «δεν πάνε μακριά».

 

Ειδικότερα, για την Κυβέρνηση – που σύμφωνα με όσα πιο πάνω είπαμε, δεν πιστεύουμε ότι θα πάει μακριά – και μάλιστα με φιλοδοξία ορίζοντος «τετραετίας» και με αποστολή τη μη ΠΤΩΧΕΥΣΗ της ΕΛΛΑΔΑΣ, πολύ περισσότερο βέβαια την παραμονή της στο ΕΥΡΩ και στην ΕΥΡΩΖΩΝΗ, χρειάζεται να προσθέσουμε ότι πριν από όλα πρέπει να στρέψει το κύριο ενδιαφέρον της στον απλό και φτωχό Έλληνα Πολίτη και την Ελλάδα – που κατά προτεραιότητα θα πρέπει να προσέξει, για να μην καταστρέψει την μόνη δύναμη που αυτή η χώρα διαθέτει ακόμη … την ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ.

Δ) Γνωρίζουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται, ότι επειδή μπήκαμε σε μια άλλη περίοδο της όπως λένε νέας Μεταπολίτευσης πρέπει και να εγκαταλείψουμε και τις βασικές αξίες και κανόνες της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, γιατί αυτές θα “μεταλλαγούν”.

Όσοι το αποτολμούν και το προτείνουν έχουν τάχα σκοπό να αντικαταστήσουν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με άλλο Πολίτευμα? Και τότε ποιο???

Εάν δεν έχουν πρέπει να γνωρίζουν ότι το να «δολοφονούν» απροβλημάτιστα μόνο τους Κοινοβουλευτικούς Θεσμούς (Κοινοβούλιο – Κυβέρνηση), χωρίς καν να αντιπροτείνουν και αντικαθιστούν αυτό που υπάρχει με κάτι που δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να γεννηθεί, σπρώχνουν τα πράγματα στο κενό και το χάος!

Ε) Βέβαια η Τρικομματική Διακυβέρνηση είναι δύσκολη, ίσως ακατόρθωτη.

Αυτό σύντομα θα αποδειχθεί.

Η πρώτη δοκιμή του παρόμοιου εγχειρήματος είναι βέβαιο ότι δεν πάει μακριά!

Σύντομα θα γνωρίζουμε. Όμως μέχρι τότε η Δημοκρατία (με την Κοινοβουλευτική μάλιστα «φόρμα»), πρέπει να λειτουργήσει χάριν των ανθρώπων και των αγαθών των Ελλήνων και η μόνη δύναμη και εγγύησή μας , που πρέπει εν τω μεταξύ να λειτουργεί είναι ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ των ΕΛΛΗΝΩΝ!

 

Η «παλιά εντολή» που έρχεται από το βάθος των αιώνων και προγόνων και είχε αποτυπωθεί στο 1 – 1- 4 (σήμερα το 120) του παλιού Συντάγματος (1911-1952), ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ αν δε θέλουμε να αυτοκτονήσουμε, γιατί θα ακούσουμε αυτούς, που η πρότασή τους είναι να προσχωρήσουμε στους «μελλοθάνατους» των «ΠΕΙΣΙΘΑΝΑΤΙΩΝ», που ετοιμάζονται να «ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΝ» και για κάτι τέτοιο μας προετοιμάζουν όλους – ελπίζω χωρίς επιτυχία – η φωνή του καθήκοντος λέει ΟΧΙ !